Marokko, een land van levendige soeks, oude medina’s en weidse landschappen, heeft een verborgen juweeltje voor wandelliefhebbers: Jebel Saghro. Genesteld tussen de Hoge Atlas en de uitgestrekte Sahara-woestijn, biedt deze ruige bergketen een onvergetelijk avontuur voor diegenen die bereid zijn de dorre paden te doorkruisen. Als iemand die altijd betoverd is geweest door de minder platgetreden paden, was de aantrekkingskracht van Jebel Saghro onweerstaanbaar.
De reis begint: aankomst en eerste indrukken
Ons avontuur begon in de bruisende stad Marrakech, een plek waar de oude wereld de nieuwe ontmoet in een chaotische maar harmonieuze dans. Vanaf hier begonnen we aan een reis naar het zuidoosten, waarbij we de drommen toeristen en het lawaai van de stad achter ons lieten. Naarmate we dieper het Marokkaanse achterland in reden, begon het landschap drastisch te veranderen. Weelderige valleien maakten plaats voor rotspartijen en uitgestrekte, open ruimtes die zich eindeloos leken uit te strekken.
Ons startpunt was het kleine stadje Nkob, een traditioneel Berberdorp omgeven door palmbossen en over het hoofd gezien door de imposante toppen van Jebel Saghro. Het dorp zelf voelde als een stap terug in de tijd, met zijn lemen huizen en smalle kronkelende straatjes. We brachten de nacht door in een lokaal guesthouse, waar de warmte en gastvrijheid van de Berbers de toon zetten voor de komende dagen.
Dag één: de wildernis in
De eerste dag van de trekking begon vroeg, de lucht was nog fris en koel. Onze gids, Hassan, een pezige Berber met een schat aan kennis over de regio, liep voorop. Het pad steeg snel en naarmate we hoger klommen, werden de uitzichten steeds spectaculairder. De bergen, met hun grimmige, ruige schoonheid, stonden in schril contrast met de vlakke vlaktes beneden.
Een van de meest opvallende kenmerken van Jebel Saghro zijn de unieke geologische formaties. Erosie heeft het landschap gebeeldhouwd in een reeks bizarre rotsvormen, sommige lijken op gigantische paddenstoelen, andere op torenhoge kathedralen. De beroemdste hiervan is de Bab n’Ali, of ‘Poorten van Ali’, twee massieve rotspilaren die dramatisch uit de woestijnbodem oprijzen. Als je in hun schaduw staat, kun je niet anders dan een gevoel van ontzag voelen voor de krachten van de natuur die zulke wonderen hebben gecreëerd.
Terwijl we onze tocht voortzetten, kwamen we verschillende nomadische Berberfamilies tegen. Deze geharde mensen leven een traditionele levensstijl die door de eeuwen heen weinig is veranderd. Hun geitenharen tenten en eenvoudige manier van leven zijn een bewijs van hun veerkracht en aanpassingsvermogen. Ze verwelkomden ons met een glimlach en boden ons muntthee aan, een gebaar van gastvrijheid dat diep geworteld is in de Marokkaanse cultuur.
Dag twee: de beklimming en de beloningen
De tweede dag van onze trektocht was de meest uitdagende, met een steile klim naar het hoogste punt van onze reis, de Tizi n’Tazazert-pas. De klim was zwaar, het pad was vaak niet meer dan een smalle richel met een steile helling aan één kant. Maar de moeite was het meer dan waard. Vanaf de top waren de panoramische uitzichten ronduit adembenemend. In het noorden glinsterden de met sneeuw bedekte toppen van de Hoge Atlas in het zonlicht, terwijl in het zuiden de enorme uitgestrektheid van de Sahara zich uitstrekte als een gouden zee.
Na een korte rustpauze op de top begonnen we aan onze afdaling in een diepe, rotsachtige vallei. Het landschap was hier nog desolater, met weinig vegetatie en een griezelige stilte die zowel vredig als verontrustend was. Toen de zon begon onder te gaan, kregen de rotsen een warme, roodachtige tint en wierpen ze lange schaduwen die bijdroegen aan het gevoel van isolatie.
Dag drie: De oase en reflecties
De laatste dag van onze trektocht bracht ons naar een van de mooiste plekjes in Jebel Saghro, de oase van Igli. Na dagenlang trekken door droge, kale landschappen, was de aanblik van palmbomen en het geluid van stromend water als een balsem voor de ziel. We brachten de middag ontspannen door bij het riviertje, het koele water een welkome afwisseling voor onze vermoeide voeten.
Terwijl we in de schaduw zaten en nadachten over onze reis, voelde ik een diep gevoel van verbondenheid met dit ruige, ongetemde land. Jebel Saghro is een plaats van sterke contrasten en diepe schoonheid, een plek waar de hardheid van de omgeving wordt geëvenaard door de warmte en vrijgevigheid van de mensen. Het is een plek die je uitdaagt, zowel fysiek als mentaal, maar je beloont met ervaringen en herinneringen die een leven lang meegaan.
Praktische tips voor een trektocht Jebel Saghro
Voor degenen die een trekking in Jebel Saghro overwegen, volgen hier een paar praktische tips:
- timing: De beste tijd om te bezoeken is tussen oktober en april, wanneer het weer koeler is. De zomermaanden kunnen ondraaglijk heet zijn.
- Gids: Het inhuren van een lokale gids wordt sterk aanbevolen. Ze zullen niet alleen over de vaak ongemarkeerde paden navigeren, maar ze zullen ook onschatbare inzichten bieden in de lokale cultuur en het landschap.
- Uitrusting: Zorg ervoor dat je stevige wandelschoenen, voldoende water, bescherming tegen de zon en een slaapzak van goede kwaliteit meeneemt als je gaat kamperen. De nachten kunnen verrassend koud worden.
- Fitness: De tocht kan fysiek veeleisend zijn, dus een redelijke conditie is vereist. Wees voorbereid op steile beklimmingen en afdalingen.
- Respect: Toon respect voor de lokale cultuur en omgeving. Neem je afval mee en houd rekening met het fragiele ecosysteem.
Conclusie: de hartslag van de bergen
Trekking door Jebel Saghro is meer dan alleen een fysieke reis; het is een reis naar het hart van Marokko, naar een land waar de tijd lijkt stil te staan. Het is een kans om je los te koppelen van de moderne wereld en opnieuw contact te maken met de natuur en jezelf. Toen ik de bergen achter me liet en terugkeerde naar de drukte van Marrakech, droeg ik niet alleen de herinneringen aan adembenemende landschappen en uitdagende paden met me mee, maar ook een diepe waardering voor de blijvende geest van de Berbers en de tijdloze schoonheid van hun thuisland.
