Er is iets magisch aan de Sahara-woestijn dat reizigers van over de hele wereld lokt. Toen ik voor het eerst in Marrakech landde, werd ik aangetrokken door de levendige soeks van de stad, de prachtige paleizen en de geur van kruiden die door de lucht zweefde. Maar hoezeer ik ook dol was op de chaos en kleur van Marrakech, ik wist dat mijn reis niet compleet zou zijn zonder me in de uitgestrekte, mysterieuze Sahara te wagen. En dus schreef ik me in voor een 3-daagse reis door de Sahara-woestijn vanuit Marrakech, klaar om aan een avontuur te beginnen dat het hoogtepunt van mijn reizen zou worden.
Dag 1: Van de bruisende medina naar het hart van het Atlasgebergte
De reis begon vroeg in de ochtend, toen onze kleine groep reizigers in een comfortabele minibus stapte en de stad achter zich liet. Onze gids, een vriendelijke en deskundige Berber, liet ons kennismaken met de rijke geschiedenis en cultuur van Marokko terwijl we op weg waren naar het Atlasgebergte.
Het landschap veranderde snel van de drukke straten van Marrakech naar de kronkelende wegen van de bergen, waar elke bocht een adembenemend uitzicht op ruige toppen en diepe valleien onthulde. We stopten in het kleine stadje Ait Benhaddou, een UNESCO-werelderfgoed dat beroemd is om zijn oude kashba’s. Wandelen door de smalle, kronkelende steegjes van dit versterkte dorp voelde als een stap terug in de tijd. Het is geen wonder dat deze plek als decor heeft gediend voor talloze films en tv-shows.
Tegen de tijd dat we onze eerste nachtbestemming in de Dades-vallei bereikten, begon de zon onder te gaan en wierp een gouden gloed over de rode rotsen. We brachten de avond door in een charmant pension, waar de warmte van de Berberse gastvrijheid alleen werd geëvenaard door de heerlijke tajine die we voor het diner geserveerd kregen. De lucht was koel en fris, een schril contrast met de hitte waarmee we binnenkort in de woestijn te maken zouden krijgen.
Dag 2: Van de Dades-vallei naar de duinen van Merzouga
Na een stevig ontbijt vervolgden we onze reis door het steeds veranderende landschap. Toen we uit de bergen afdaalden, werd het landschap droger en de weg rechter. We passeerden verschillende kleine stadjes en oases, waar groepjes palmbomen zorgden voor een vleugje groen tegen de verder kale achtergrond.
Onze opwinding groeide toen we Merzouga naderden, de toegangspoort tot de Sahara. In de verte kwamen de torenhoge duinen van Erg Chebbi in zicht, hun gouden toppen glinsterden in de middagzon. Ik had talloze foto’s van de Sahara gezien, maar niets had me kunnen voorbereiden op het echte werk. De uitgestrektheid van de woestijn, die zich uitstrekte zover het oog reikte, was zowel nederig als ontzagwekkend.
We ruilden onze minibus in voor kamelen en met de hulp van onze gids beklommen we deze vriendelijke reuzen voor het laatste deel van onze reis door de woestijn. Het langzame, ritmische deinen van de gang van de kameel was verrassend rustgevend terwijl we ons een weg baanden dieper de duinen in. Toen de zon begon onder te gaan, explodeerde de lucht in een palet van oranje, roze en paars, en schilderde de woestijn in kleuren die ik nog nooit eerder had gezien.
Die nacht kampeerden we onder de sterrenhemel in een traditionele Berbertent. Na een diner van gegrild vlees en verse salades, verzamelden we ons rond het kampvuur, waar onze gidsen muziek speelden en verhalen over de woestijn vertelden. De nachtelijke hemel was anders dan alles wat ik ooit had gezien: miljoenen sterren fonkelden erboven, de Melkweg strekte zich uit over de hemel als een lint van licht. Het was een moment van pure rust, een herinnering aan de schoonheid en het wonder van onze wereld.
Dag 3: Zonsopgang boven de Sahara en de reis naar huis
De volgende ochtend stond ik vroeg op om getuige te zijn van de zonsopgang boven de duinen. De lucht was koel en het zand, nog koud van de nacht, voelde zacht aan onder mijn voeten. Toen de eerste zonnestralen over de horizon gluurden, kwam de woestijn tot leven. De duinen, ooit diep oranje, kregen een schitterende tint goud. Het was een aanblik die me sprakeloos maakte, een moment van stille reflectie in het hart van de Sahara.
Na het ontbijt lieten we met tegenzin de woestijn achter ons en begonnen we aan onze reis terug naar Marrakech. De rit was lang, maar de herinneringen aan de afgelopen dagen hielden me gezelschap. We stopten onderweg op nog een paar schilderachtige plekjes, waaronder de Todra-kloof, waar torenhoge kliffen een kristalheldere rivier beneden omlijstten.
Toen we de chaos van Marrakech opnieuw betraden, voelde ik een gevoel van voltooiing. De Sahara-woestijn was alles waar ik op hoopte en meer – een plek van ongeëvenaarde schoonheid, rust en mysterie. De reis was een avontuur geweest, ja, maar het was ook een ontdekkingsreis geweest, een kans om contact te maken met de natuur en een cultuur te ervaren die diep geworteld is in het ritme van de woestijn.
Als je ooit in Marrakech bent, kan ik deze 3-daagse Sahara-woestijnreis niet genoeg aanbevelen. Het is meer dan alleen een rondleiding; Het is een kans om uit je comfortzone te stappen, het onbekende te omarmen en terug te keren met verhalen die je een leven lang bij zullen blijven. De Sahara roept, en geloof me, je zult willen antwoorden.
